Rozdział 9

Harry

Stałem w kuchni i robiłem moje słynne naleśniki. Tak wiem! Nicole zadręcza się tym czy jest w ciąży, a ja najzwyczajniej w świecie robię naleśniki. Usłyszałem piski na górze i po chwili w zastraszającym tempie w moim królestwie pojawiła się Nicole, która wręcz pałała entuzjazmem, którego nie widziałem u niej od czasu kiedy tu przyjechaliśmy. Dziewczyna była najzwyczajniej w świecie szalona! Tak to słowo mogło znakomicie oddać jej nastrój i to jak się właśnie zachowywała! Chwilę się patrzyłem na drzwi za którymi zniknęła Nicole i już po chwili czułem jakiś smród! Chwilę zajęło mi uprzytomnienie sobie, że zostawiłem przecież na ogniu naleśniki i zaraz szybko podbiegłem do patelni i zdjąłem naleśnika. Wylądował w śmietniku akurat wtedy kiedy nasz kochany Nialler wszedł do kuchni. Gdy zobaczył co właśnie zrobiłem jego twarz miała różne stopnie uczuć. Najpierw widziałem zdezorientowanie, później złość i na samym końcu wściekłość.
- Harry! Istoto jedna czy tobie nie jest widome, że jedzenia się nie wyrzuca?
- Niall- jedyne co wydobyło się z moich ust to cichy szept.
- Jedzenia się nie wyrzuca! Jedzenie to świętość! Nie można go wyrzucać! Zawsze trzeba mieć na uwadze to, że ktoś będzie chciał je zjeść! Cóż za marnotrawstwo!
Niall załamał ręce i zrezygnowany patrzył się na mnie groźnym wzrokiem! A ja? Ja się uśmiechnąłem niewinnie i żeby przebłagać jakoś naszego Irlandczyka stwierdziłem.
- Jako przeprosiny przyjmiesz stos kolorowych kanapek?
- A z czym one będą?
- Z czymkolwiek zechcesz + w zestawie mogę ci upiec jeszcze kurczaka w ziołach i frytki i do smaczku wycisnąć ci sok z pomarańczy.
Widziałem jak mózg Irlandczyka pracuję, ale chyba nie mógł się oprzeć pokusie jedzenia, ponieważ po chwili już mówił.
- I żeby mi się to już nigdy nie zdarzyło!
Później jeszcze mordercze spojrzenie i mamy od razu cały opis sceny! Niall zaczął się powoli wycofywać z kuchni, a ja od razu zabrałem się za obiad. Czyli dwa kurczaki, piętnaście szklanek soku pomarańczowego, niewyobrażalną ilość frytek i kanapki. Aha! I nie wolno zapomnieć o sokach marchewkowych dla naszej dwójki. Właśnie, muszę pogadać z Louim o Selene. Wyjąłem wszystkie potrzebne rzeczy do obiadu i zacząłem go przygotowywać. Gdzieś tak w połowie mojej roboty do kuchnie wszedł mój kotek.
- Tutaj się ukrywasz.
- Nieprawda. Nie ukrywam się. Po prostu podpadłem Niallowi i jestem zmuszony do robienia tegóż obiadu.
- Jasne. Wmawiać coś takiego to możesz komuś innemu.
Następnie jak to w życiu bywa najzwyczajniej w świecie udał się do lodówki i wyjął kilkanaście swoich pomarańczowych warzyw. Trzymając je z wielce zadowoloną miną powrócił na swoje miejsce i spojrzał na mnie wymownym wzrokiem.
- Więc co się dzieję?
- Dlaczego cokolwiek miałoby się dziać?
Louis rzucił mi spojrzenie świadczące tylko i wyłącznie o tym, że takie kity mogę wykładać komuś innemu, ale nie jemu. Westchnąłem i powróciłem do przyprawiania kurczaka. W końcu po jakichś pięciu minutach wreszcie wykrztusiłem z siebie.
- Przespałem się z Nicole.
- No nareszcie! Już myślałem, że nigdy się nie spikniecie!
Odwróciłem się w sekundę do Louisa i zapytałem.
- Cooo?
- No bo wiesz ta wasza nienawiść naprawdę dziwnie wyglądała i doszedłem do wniosku, że wy najzwyczajniej w świecie się sobie podobacie.
- Jasne. A prezenty dostaję od Św. Mikołaja!
- Coooo? Jak możesz tak mówić? Mikołaj istnieję! To on przynosi ci prezenty! Grzeszniku jeden! Chcesz to ci wyjawię sekret. Mikołaj nie istnieje? Pff. I  co jeszcze?
- Oh. Moje kochanie źle mnie zrozumiałeś. Jasne że Mikołaj istnieje. Ja nie tak to chciałem ująć. Chodzi mi o to, że to jest niemożliwe!
- Czyżbyś twierdził, że niemożliwe jest to, żeby Mikołaj istniał?
- Louis!
- No dobra.
- Louis pomóż mi. Ja nic nie pamiętam z tej nocy. Nawet czy się zabezpieczyliśmy. Nicole wariuje na punkcie możliwej ciąży. A ja? Ja siedzę w kuchni i robię jakiś cholerny obiad! Sam nie wiem co czuję do Nicole jak ją widzę czuję się szczęśliwy, ale już po chwili jestem zniesmaczony i mam ochotę zrobić wszystko jej na złość! Do tego Nicole ma mdłości od kiedy wstała.
- Wiesz mogę cie na pewno uspokoić, że jest to niemożliwe by Nicole była w ciąży, bo jeśli nawet uprawialiście seks po imprezie jest to całkowicie niewykonalne by zaszła w ciąże. Nie myślałeś o jakimś zatruciu lub zbuntowaniem się jej żołądka na np.: zbyt dużą ilość alkoholu w jej krwi?
- Wiesz co Louis?
- Tak kochanie?
- Jeszcze w życiu nie słyszałem o tak dużej ilości wypowiedzianych zdań przez ciebie. I na dodatek jeszcze powiedziałeś to wszystko bez żartów. Jestem z ciebie dumny!
- Wiesz, jak jesteś ze mnie tak dumny i w ogóle to myślisz, że nie chciałbyś bardzo zrobić  mi dodatkowo ciasta marchewkowego?
- Nie przeginaj, Boo Bear. Właściwie to porozmawiajmy o tobie i Selene.
- Ja i Selene?
- Oh. Chyba nie chcesz mi wmawiać, że nic nie ma pomiędzy wami?
- Ależ oczywiście, że jest. I to wiele. A dokładniej to wiele nienawiści.
- Louis widziałem jak z nią tańczyłeś na imprezie. To na pewno nie był taniec pt.: " Zabierzcie ją ode mnie najszybciej jak się da".
- To ja z nią tańczyłem na imprezie?
- Niemożliwe. Louis Tomlinson nie pamięta niczego z imprezy, oprócz tańca z naszą "kochaną" Selene!
- Nieprawda!
- Louis. Pamiętasz jeszcze o czym mi przed chwilą mówiłeś?
- Ok. Jak widzę Selene to mam ochotę jej dotykać, dowiedzieć się czegoś o niej, posiadać ją. Ale ona zawsze się na mnie wkurza! A najgorsze jest to, że ona próbuję mnie oderwać od Eleanor. Chcę żebym był jej i mogła mnie owinąć wokół palca. I sądzę, że wtedy w salonie ona naprawdę zamierzała mnie zaatakować, ale coś jej nie wyszło.
- A co z Eleanor?
- Kocham ją nad życie.
- Czyli podsumowując kochasz Eleanor, ale pragniesz Selene?
- Najwyraźniej.
Pokiwałem ze zrozumieniem głową i zacząłem wykładając na półmiski obiad. Szczerze? Podczas tej rozmowy nawet nie zaważyłem jak zrobił się obiadek.
- Louis, zawołaj wszystkich.
Usłyszałem szuranie krzeseł co świadczyło o tym, że mój kotek się ruszył. Wszystko ułożyłem na stole i zanim zdążyłem ich wszystkich zawołać już siedzieli w kuchni. Spojrzałem na zegarek. 15:00 to wyjaśnia sprawę ich szybkiego pojawienia się. Zauważyłem, że nie ma Nicole i Selene.
- A Nicole i Selene?
- Nie ma ich w domu.
Pokiwałem głową ich talerze zawinąłem w folię i wstawiłem do lodówki. Zaraz usiadłem i spróbowałem moich potraw. Hmm... Niebo w gębie!
- Harry. Ustanawiam cię głównym kucharzem tutaj i wszędzie indziej. Od dzisiaj to ty gotujesz.
- Niall, ja to zrobiłem jednorazowo.
- Coo? Nie możesz zmarnować takiego talentu!
- Nie będę dla ciebie gotował!
- Co? Czy ktoś tu cokolwiek mówił o gotowaniu dla mnie?
- Oh, Niall wszyscy wiemy, że i tak do tego zmierzasz- powiedział Liam i poklepał Irlandczyka po ramieniu. Po wpałaszowaniu mojego jedzonka wszyscy zwartą grupą ruszyliśmy przed telewizor. Jako, że nic w nim ciekawego nie było odbyła się tradycyjna kłótnia jaki film włączymy.
- Piła.
- Jaka Piła? Oczywiście, że oglądamy O północy w Paryżu.
- Takie nudy? Lepiej obejrzyjmy serię American"s Next Top Model- powiedziały Peerie i Eleanor.
- Serio? Oglądamy Opowieści na dobranoc!
- Nie! Nie ma mowy Niall. Oglądaliśmy to już chyba z trzy tysiące razy!
- Toy Story!
- Liam ta sama odpowiedź!
-  To niesprawiedliwe!
- Marchewki rządzą światem- krzyknął Louis!
Wszyscy się na niego obejrzeliśmy i chórem powiedzieliśmy.
- Co?
- Taki film na pewno kiedyś wyjdzie. Będzie opart na faktach.
- Louis, mój kochany Louis. Marchewki nigdy nie zdobędą władzy nad światem, a ty nigdy nie zostaniesz ich królem!
- Kłamiecie! Nie doceniacie prawdziwej władzy powoli hodującej i wykształcającej się!
- A co wy na to, żeby obejrzeć Gwiezdny Pył?
- A co to?
- Oglądamy!
Włączyliśmy film i zaczęliśmy go oglądać. Naprawdę ciekawy. Gwiazda spada na Ziemię, chłopak beznadziejnie zakochany i ich przygody. Nie może zabraknąć oczywiście złej czarownicy! Tak w połowie filmu spróbowałem zabrać popcorn głodomorkowi i w ten oto zacny sposób wywiązała się bitwa na popcorn! Każdy się rzucał! Gdy zmęczeni usiedliśmy wreszcie na kanapie, zobaczyliśmy ogrom zniszczeń.
- No to kto będzie to sprzątał?
I wtedy pojawiły się czarne i białe skrzydła. Jedyne co ujrzałem to Nicole w bladoróżowych rurkach, T-shircie z tygrysem, brązowym szalikiem i motocyklówkami. Selene za to miała na sobie biało-czarne legginsy, czarną koszulę i  czarne trampki. A za nimi ujrzałem....




Cześć kochane! Rozdział dedykujemy wszystkim tym, którzy napisali komenty pod ostatnim postem! Przepraszamy, że taki krótki i nudny rozdział, ale chciałyśmy napisać w tym rozdziale tą rozmowę! Jak się podoba rozdział i z jakiej perspektywy ma być następny? Czytajcie i komentujcie! Kochamy Was! See you soon! xx